Vandaag ontving ik de verlossende e-mail van Sportcommunication m.b.t. de startnummers in de cyclo's. Blijkbaar heeft het gebrek aan uitslagen in hun cyclo's in 2010 toch niet uitgemaakt: overal heb ik een bevoorrecht nummer gekregen.
Bonjour / Hello,
Nous confirmons votre inscription, vous recevrez par E-mail ou courrier toutes les informations concernant votre participation.
We confirm your registration, you will receive by E-mail or post letter all informations about your participation.
63339
92571
VAN HELVOORT
ARNO
20/07/1969
Epreuve/Race Dossard/Number Categorie/Category
Vaujany Master 127 E Homme de 40 a 49 ans
La Morzine Master 126 E Homme de 40 a 49 ans
Gran Fondo Colnago Master 130 E Homme de 40 a 49 ans
La Look Master 123 E Homme de 40 a 49 ans
Grimpee du Ventoux 8006 Homme
pantani 164 km 122 E Homme de 40 a 49 ans
Ventoux Master 134 E Homme de 40 a 49 ans
Les 3 Ballons Master 128 E Homme de 40 a 49 ans
A bientot sur nos cyclos
See you soon on our races
www.sportcommunication.com
M'n lijstje van voor 2010 volstond blijkbaar. Altijd wel relaxed op zo'n dag dat ik 's ochtends niet zo vroeg aanwezig hoef te zijn voor een fatsoenlijke startpositie.
vrijdag 14 januari 2011
maandag 3 januari 2011
Terugblik 2010
Om te beginnen de beste wensen aan alle meelezers!
Met het voorbijgaan van de pepernoten-, kerstkransjes- en oliebollenperiode is er ook een einde gekomen aan het fietsseizoen 2010. Sterker nog: met meer dan 200 km op 1 en 2 januari in totaal is het seizoen 2011 al volop aan de gang.
Maar 2010 kan uiteraard niet worden afgesloten zonder een terugblik. Een seizoen waarop ik met gemengde gevoelens terugkijk.
Allereerst de kale cijfers:
1997 35 3379
1998 37 4363
1999 91 9997
2000 147 12605
2001 160 13715
2002 182 15050
2003 209 16552
2004 209 16347
2005 217 16340
2006 238 16877
2007 223 17237
2008 209 15673
2009 205 15885
2010 190 14403
Hierin staan achter het jaartal het aantal dagen dat ik op de racefiets heb gezeten, en daarachter het totaal aantal km's voor het betreffende jaar. ATB- en Tacx kilometers zijn niet meegenomen hierin.
Wat meteen opvalt voor 2010 is het geringere aantal fietsdagen, en het geringere aantal kilometers. Verklaringen zijn simpel te vinden hiervoor: een overmaat aan sneeuw in januari, februari en december. Ten tweede is daar een groot aantal gemiste, langere tochten in de zomerperiode door allerlei oorzaken. En ten derde heb ik in april en juni een paar weken nauwelijks kunnen fietsen wegens lichamelijk malheur. Als ik dit allemaal bekijk, dan kan ik enkel concluderen dat ik de rest van het jaar toch aardig m'n best heb gedaan, anders was ik nooit aan zoveel km's gekomen.
Nu wordt de kwaliteit van het fietsseizoen bij mij niet bepaald door het aantal km's, maar door de uitslagen in cyclosportieven. Ook op dat vlak kijk ik met gemengde gevoelens terug. Enerzijds was er het onbeschrijfelijk euforisch gevoel na m'n 22e plek in La Bourgui, één van m'n beste cyclo's ooit. Enkel de Highländer Radmarathon 2003 (14e) schat ik nog hoger in.
Anderzijds is er de enorme waslijst aan ontgoochelingen, die me toch een wat vreemde nasmaak geven. Zo was er achtereenvolgens de Fiets Challenge (niet gestart, was overtraind toen), La Ventoux + Grimpee (niet gestart wegens he-le-maal leeggelopen de nacht voor de cyclo), 3 Ballons (niet eens afgereisd wegens te snel m'n La Ventoux-ziekte), La Robert Mintkewicz (niet gefinished wegens zware val onderweg), La Vaujany/La Madeleine (niet eens afgereisd naar Frankrijk wegens naweeën genoemde val) en last but not least de Alpen Challenge (kapotte derailleur na amper 25 km).
In september/oktober heb ik dan toch ook serieus even getwijfeld of ik nog wel door wilde gaan met veel tijd in m'n hobby te steken, en er zo weinig voor terug te krijgen. Na een korte bezinningsperiode, en overleg met het thuisfront was het eigenlijk vrij snel duidelijk: ik ga er nog eens een winter lang alles aan doen, om in 2011 een ouderwets seizoen te kunnen draaien. En eigenlijk is de reden heel simpel: ik zit nog veel te graag op een fiets.
En daarnaast: de kick die te behalen is in cyclosportieven is met geen enkele andere te vergelijken (voor mij dan toch, competetief als ik ingesteld ben). Het gevoel iets gepresteerd te hebben wat ik eigenlijk boven mijn kunnen acht, het gevoel zelf 'wedstrijden' te rijden op heilige grond, het gevoel een hogere klassering te behalen door slimmer te rijden dan de concurrentie onderweg, het gevoel de concurrentie bergop uit de wielen te kunnen rijden, het gevoel sterker voor de dag te komen dan voorgaande jaren, etc etc. Ik weet ook wel dat het helemaal nergens om gaat, en dat ik helemaal niets voorstel, omdat ik altijd een stukkie achter de eersten zit, maar ondanks dat is het toch telkens weer enorm genieten van de kick van het moment.
Tot op dit moment verloopt het winterprogramma nog voorspoedig, zonder enige tegenslag. Als dit zo blijft dan ben ik klaar voor een knalseizoen 2011.
Met het voorbijgaan van de pepernoten-, kerstkransjes- en oliebollenperiode is er ook een einde gekomen aan het fietsseizoen 2010. Sterker nog: met meer dan 200 km op 1 en 2 januari in totaal is het seizoen 2011 al volop aan de gang.
Maar 2010 kan uiteraard niet worden afgesloten zonder een terugblik. Een seizoen waarop ik met gemengde gevoelens terugkijk.
Allereerst de kale cijfers:
1997 35 3379
1998 37 4363
1999 91 9997
2000 147 12605
2001 160 13715
2002 182 15050
2003 209 16552
2004 209 16347
2005 217 16340
2006 238 16877
2007 223 17237
2008 209 15673
2009 205 15885
2010 190 14403
Hierin staan achter het jaartal het aantal dagen dat ik op de racefiets heb gezeten, en daarachter het totaal aantal km's voor het betreffende jaar. ATB- en Tacx kilometers zijn niet meegenomen hierin.
Wat meteen opvalt voor 2010 is het geringere aantal fietsdagen, en het geringere aantal kilometers. Verklaringen zijn simpel te vinden hiervoor: een overmaat aan sneeuw in januari, februari en december. Ten tweede is daar een groot aantal gemiste, langere tochten in de zomerperiode door allerlei oorzaken. En ten derde heb ik in april en juni een paar weken nauwelijks kunnen fietsen wegens lichamelijk malheur. Als ik dit allemaal bekijk, dan kan ik enkel concluderen dat ik de rest van het jaar toch aardig m'n best heb gedaan, anders was ik nooit aan zoveel km's gekomen.
Nu wordt de kwaliteit van het fietsseizoen bij mij niet bepaald door het aantal km's, maar door de uitslagen in cyclosportieven. Ook op dat vlak kijk ik met gemengde gevoelens terug. Enerzijds was er het onbeschrijfelijk euforisch gevoel na m'n 22e plek in La Bourgui, één van m'n beste cyclo's ooit. Enkel de Highländer Radmarathon 2003 (14e) schat ik nog hoger in.
Anderzijds is er de enorme waslijst aan ontgoochelingen, die me toch een wat vreemde nasmaak geven. Zo was er achtereenvolgens de Fiets Challenge (niet gestart, was overtraind toen), La Ventoux + Grimpee (niet gestart wegens he-le-maal leeggelopen de nacht voor de cyclo), 3 Ballons (niet eens afgereisd wegens te snel m'n La Ventoux-ziekte), La Robert Mintkewicz (niet gefinished wegens zware val onderweg), La Vaujany/La Madeleine (niet eens afgereisd naar Frankrijk wegens naweeën genoemde val) en last but not least de Alpen Challenge (kapotte derailleur na amper 25 km).
In september/oktober heb ik dan toch ook serieus even getwijfeld of ik nog wel door wilde gaan met veel tijd in m'n hobby te steken, en er zo weinig voor terug te krijgen. Na een korte bezinningsperiode, en overleg met het thuisfront was het eigenlijk vrij snel duidelijk: ik ga er nog eens een winter lang alles aan doen, om in 2011 een ouderwets seizoen te kunnen draaien. En eigenlijk is de reden heel simpel: ik zit nog veel te graag op een fiets.
En daarnaast: de kick die te behalen is in cyclosportieven is met geen enkele andere te vergelijken (voor mij dan toch, competetief als ik ingesteld ben). Het gevoel iets gepresteerd te hebben wat ik eigenlijk boven mijn kunnen acht, het gevoel zelf 'wedstrijden' te rijden op heilige grond, het gevoel een hogere klassering te behalen door slimmer te rijden dan de concurrentie onderweg, het gevoel de concurrentie bergop uit de wielen te kunnen rijden, het gevoel sterker voor de dag te komen dan voorgaande jaren, etc etc. Ik weet ook wel dat het helemaal nergens om gaat, en dat ik helemaal niets voorstel, omdat ik altijd een stukkie achter de eersten zit, maar ondanks dat is het toch telkens weer enorm genieten van de kick van het moment.
Tot op dit moment verloopt het winterprogramma nog voorspoedig, zonder enige tegenslag. Als dit zo blijft dan ben ik klaar voor een knalseizoen 2011.
Abonneren op:
Posts (Atom)