Kleine update - deel III

Sinds mijn vorige bericht zijn we alweer wat weken verder, waarin ik weer wat verder ben gekomen in de zoektocht wat me nou eigenlijk mankeert dit jaar. Al is mankeren wat vertrokken in dit verband, want ik voel me eigenlijk gewoon kiplekker.

In m'n vorige bericht had ik gesteld dat ik vermoedde dat m'n redelijk lage ijzerwaardes wel eens de bron van alle fysieke tekortkomingen zou kunnen zijn. Op grond daarvan ben ik toen aan de extra ijzerrijke supplementen gegaan, en op m'n voeding gaan letten. Echter, ik kwam een paar dagen later de resultaten tegen van een sportkeuring uit febr 2008, en toen was de ijzerwaarde 8.5.... ofwel exact hetzelfde als nu. En 2008 was wél een goed fietsjaar. Om deze reden kon dat dus bijna het probleem niet zijn. Ook kwam ik tijdens trainingen in de Ardennen en Limburg maar weer eens geen poot vooruit, kon er zelfs Arno M. niet volgen bergop, die a) altijd qua niveau een eind beneden mij zat en b) net terugkeert uit een maandenlange lappenmand.

Omdat ik het eigenlijk helemaal zat was, werd het tijd voor een grondige checkup. Immers, ik ben in 2012 tot nog toe fietstrip na fietstrip aan het schrappen. Geen dichtbij-huis-cyclos, geen 3-Ballons trip, geen Vaujany trip... Verder: louter frustraties tijdens m'n geliefde trainingen in Limburg/Ardennen. Op deze manier gaat het seizoen wel heel snel aan me voorbij. En eer ik terug op niveau ben gaan er ook weer wat weken overheen vanaf het punt dat ik weer voluit kan trainen. Dat punt was dus ook nog niet bereikt. En ook: als ik wat mankeer wil ik ook zo snel mogelijk weten wat er loos is. Ik heb dus een afspraak gemaakt met SMA Midden-Nederland (Guido Vroemen), daar waar ik ook vorig jaar al eens ben geweest voor een inspanningstest. Afgelopen dinsdag 26 juni ben ik er naar toe gegaan voor een nieuwe inspanningstest, met ook een lichamelijke checkup.

Tijdens de inspanningstest kwamen alvast een aantal opmerkelijke zaken aan het licht: - Bij vorige tests was het wattage bij het omslagpunt altijd rond de 290W. Nu was dit nog slechts 220 W. Dat scheelt nogal een slok op een borrel! - M'n omslagpunt heeft altijd op 155 slagen per minuut gelegen. Nu was dat 138.... Geen wonder dus dat ik moeite had om te klimmen bij een hartslag van 150-155 (wat ik altijd deed), en geen wonder dus dat de keren dát me dit lukte ik er twee uur van moest bijkomen. Ik zat simpelweg zwaar in de weerstandszone te rijden... - Tijdens dezelfde test vorig jaar was de ratio vetverbranding/koolhydraatverbranding 90%/10%. Nu lag dit op 50%/50%. - M'n vaststelling dat ik niks in cyclo's te zoeken had was dus juist; de bovennoemde getallen spreken voor zich. Ook al omdat ik pas voor meerijden in de achterhoede, ik heb toch een iets andere sportieve beleving...

Vraag bleef dus over: hoe kan het dat ik zoveel minder vermogen heb dit jaar?? Hiertoe was het even wachten op de uitslag van de bloedtesten. Deze kreeg ik vandaag binnen, met ook alle andere resultaten. De belangrijkste uitslagen van dit alles waren: - Lengte 1.78 - Gewicht: 65 kg - Vetpercentage: 8% - Bloeddruk, HF: normaal - VO2 max: 51.6 (was altijd 66) - Vermogen bij omslagpunt: 3.4 W/kg (was altijd 4.4) - Hematocriet: 45% - Hemoglobine: 8.6 (zelfde als altijd dus) - Vitamine D: te laag!!! - Vitamine B12: te laag!!! - IJzerstofwisseling: normaal - Schildklierfunctie: OK

De belangrijkste afwijkingen waren dus de tekorten aan Vitamine D en B12. Even snel gegoogled, en daar vond ik op diverse sites dat dit best wel eens te maken kan hebben met mijn 'klachten'.

Ik heb wat aanbevelingen gekregen voor voedingssupplementen, en een recept. Hiermee ga ik maandag starten. En dan is het hopen dat het snel effect heeft. Want dit is toch voor het eerst sinds weken dat ik het gevoel heb dat het lek boven is. Hopelijk kan ik nu snel weer voluit trainen, dan is het misschien toch nog niet te laat om met een acceptabele conditie aan de start te staan van La Bourgui (29 juli)..

Kleine update - deel II

Sinds m'n laatste, wat minder vrolijke, bericht hier heb ik gewoon doorgetraind. Echter, het ging van kwaad tot erger op training. Tijdens de paar Ardennentrainingen die ik heb afgewerkt kon ik totaal niet diep gaan. Als ik als een 'explosie' bergop kon doen, dan moest ik daar 2 uur van bijkomen. De Rosier rijd ik al jarenlang op tegen de 20 km/u (zo'n 14' klimtijd), nu al een paar keer aan 16 km/u (16'+ klimtijd). Afgelopen weekend bleek zelfs de Chambralles niet steil genoeg om de hartslag boven de 135 te krijgen. Een dag later tijdens een D1 rit kon ik enkel maar in de H-zone rijden. In de Chouffe classic vorige week zelfde ervaringen: geen macht om zelfs maar groepjes te volgen. Constante factor tijdens de afgelopen 6 weken was telkens dat ik bergop totaal geen macht had/heb.

Om deze redenen had ik al de Klim Classic en de 3 Ballons geschrapt. Na afgelopen weekend heb ik hetzelfde gedaan met La Morzine en La Vaujany; op deze manier heeft dat geen enkele zin. Ik had niet het gevoel dat het binnen een week 180 graden zou draaien. In plaats daarvan leek het me verstandig om eens een arts te raadplegen.

Dat is inmiddels gebeurd. Bloed is geprikt, en de uitslag sinds vandaag bekend. Met de hoeveelheid bloedplaatjes/witte bloedlichaampjes is alles in orde. Dus gebaseerd op dat geen sluimerende infectie/ziekte of wat dan ook. Hb gehalte zat wel op de ondergrens (moet tussen 8.5-11 zitten; ik zat precies op 8.5). Dit was geen aanleiding voor de huisarts om ijzerpillen of iets dergelijks te geven. Ik heb wat voedingsrichtlijnen gekregen (meer rood vlees, peulvruchten, cashewnoten, ...), en het advies om over een maand nog eens te laten prikken.

Als sporter ben je altijd ongeduldig, ik ben daar zeker geen uitzondering op. En zeker nu, in de tijd dat alle mooie ritten waar ik maanden naar toe heb geleefd als een schicht aan me voorbij aan het trekken zijn. Na overleg met trainer heb ik voedingssupplementen aangeschaft waar extra ijzer in zit. Immers, de arts vindt zo'n waarde van 8.5 nog perfect normaal voor een gemiddeld iemand. Die zal geen klachten krijgen. Maar ik, als duursporter, ben toch iemand die z'n grenzen opzoekt, en dus sneller problemen krijg als de Hb waarde te laag wordt.

Voor nu zijn de plannen in elk geval zo dat ik dit weekend weer terug op de fiets stap; wat rust kan geen kwaad na de uitputtingsslag van afgelopen weekend, eens kijken hoe dat gaat, en vandaar uit weer verdere plannen maken.

Wordt vervolgd....