Waar is de zon?

Aan deze titel van Nederlands slechtste Songfestival-inzending ooit (Willeke Alberti, 1994) heb ik de afgelopen weken toch vaak moeten denken. Zoveel slecht weer in de zomer, op de verkeerde momenten heb ik immers nog niet vaak meegemaakt zolang als ik fiets.

Na de Vaujany had ik mezelf een paar weken relatieve rust toebedeeld, om dan weer op te bouwen richting enkele mooie zomercyclo's:

- 16 juli: Classique des Ardennes
- 24 juli: La Madeleine
- 31 juli: La Risoul Vauban
- 7 aug: La Bourgui

De eerste in dit rijtje bleek al helemaal niet door te gaan. Gevalletje jammer maar helaas. Dan maar richting bergcyclo's opbouwen. Op 22 juli zijn we afgereisd naar Aigueblanche voor de gezinsvakantie, t/m 7-aug hadden we een plekje op de camping daar. Ondanks dat de voorspellingen toch niet eens zo slecht waren voor de eerste dagen, gingen al op de eerste dag de hemelsluizen aardig open. Op weg naar de inschrijving voor La Madeleine in St. Francois Longchamps op zaterdag moesten we over de Madeleine rijden. Op de top daar: 2 graden en natte sneeuw. Wijselijk maar even gewacht met inschrijven. Echter: toen het op zondagochtend om 6u nog regende, en het in de vallei amper 9 graden was, heb ik me maar omgedraaid... Dat was me toch echt te gek.

Het slechte weer was geen eendagsvlieg. Integendeel zelfs. We hebben 7 dagen achter elkaar regen gehad. Niet dat het continu plensde, er waren zeker ook droge momenten. Maar het was ronduit koud weer, en elke dag regende het toch kortere of langere tijd. Van fietsen was niet veel sprake: een compleet doorweekt en koud avontuur op de Cormet de Roselend, en een halve Madeleine. Pas vanaf vrijdag (onze 8e dag daar!!) begon het serieus op te knappen.

Inmiddels had ik ook een streep gezet door Risoul Vauban. Ook al omdat dit zo'n 200 km van onze camping was. Na een hele week amper trainen had ik niet het gevoel daar veel uit te kunnen gaan richten. Op zo'n moment bespaar ik me de tijd en kosten (tol, overnachting, eten, benzine, inschrijving, ...), wat die cyclo met zich mee zou brengen

Een dag of 6 is het toen echt mooi, warm weer geweest. In deze dagen toch flink wat cols kunnen doen: Madeleine-Noord, Courchevel, Valmorel, Tamie, de La Bourgui klim naar Naves, en als Absoluut Hoogtepunt de Madeleine-Zuid. Op de enige echte warme, onbewolkte, windstille dag die ik deze zomer heb meegemaaakt, en in het bezit van superbenen die dag, heb ik een rondje Aigueblanche-Albertville-Aiguebelle-La Chambre-Madeleine-Aigueblanche gedaan (117 km).

Het bleek helaas het laatste te zijn, omdat er maar weer eens een weersomslag kwam. Voor La Bourgui bleken de vooruitzichten ronduit slecht. Vandaar dat we afgelopen donderdag besloten hadden om de vakantie met 3 dagen in te korten, en dus geen La Bourgui te gaan rijden. Jammer, het is en blijft Frankrijks leukste cyclo. Maar als ik vandaag zie wat voor weer het in die regio is, dan was ik hoe dan ook niet op de fiets gestapt: nog natter en kouder dan bij La Madeleine.... Het zou ook eens meezitten.

Vanaf terugkomst is het vizier al gericht op de volgende cyclo: de Marco Pantani op 21 aug. Hopelijk hoef ik dan niet zo vaak aan Willeke Alberti te denken...