Geen Trois Ballons

En weer mag ik een cyclo wegstrepen die ik vooraf met rood had aangestreept: Les Trois Ballons. Met pijn in het hart, omdat ik ook in 2008 (tandontsteking) en 2010 (uit vorm) verstek moest geven. De reden is echter heel simpel: ik ben al heel de week compleet verrot van de GF Ardennaise... En dat ondanks extra nachtrust, minder (zware) trainingen, hersteldrankjes, compressiekousen. Het volstond allemaal niet...

De training van woensdag in de Ardennen was eigenlijk een eerste signaal. Ik had me voorgenomen 4 klimmetjes op de grens van D2/D3 te doen, de rest wat behoudend. Echter, van de 3u45 fietstijd had ik welgeteld 0 minuten D3, met pijn en moeite 15 minuten D2, de rest D1/H. En dat over een rondje van 1700 hm met o.a. 2x Rosier, Vecquee, Xhierfomont, Ancienne Barriere, .....

Na die training had ik me voorgenomen om vandaag een laatste test te doen dmv een Tivoli-training. Een beetje tegen beter weten in, want ik weet uit ervaring dat zulke slecht herstelde benen niet met 1 nachtrust verdwenen zijn. Maar goed: ik vond dat ik inclusief aanloop tenminste 8' D3 moest kunnen volhouden op Tivoli, eer het zinvol zou zijn naar de Vogezen af te reizen. De realiteit was echter anders: ik moest al in de eerste minuut gaan zitten bij laag D2, en de HF ging echt niet hoger. Tja... Toen was de keuze snel gemaakt: ik ga me de trip besparen; geen zin in het risico om zaterdagochtend na anderhalf uur zwaar balend weer op de camping terug te zijn.

Het is zeker niet voor het eerst dat ik zo'n lange tijd nodig heb om weer hersteld te raken na een zware cyclo. 't is niet voor het eerst dat ik zulke benen voel. Ik denk even aan m'n twee Oetztalers (2000, 2007), Vaujany 2009, ALpen Challenge 2008 en 2009, Marmotte 2004, Ventoux 2009.... Maar dat was altijd na hooggebergte. Dit is pas de tweede keer dat ik het ook na een Ardennencyclo heb (Steven Rooks 2009 was de eerste keer). Vandaar dat ik bij het plannen van de cyclo's met dit scenario niet echt rekening had gehouden.

Immers, het enthousiasme waarmee ik m'n cycloagenda vul is nog net zo groot als pakweg 10 jaar geleden. Het herstelvermogen echter begint hier en daar wat te kort te schieten. Blijkbaar wordt zelfs ik ouder. Leerpuntje voor volgend jaar: als ik nog eens een goede 3 Ballons wil rijden, dan de week ervoor geen cyclo doen.

Enige nuance is echter wel op zijn plaats hier; het drama is niet zo groot als misschien lijkt. Immers: heb ik nu spijt van m'n deelname aan de GF Ardennaise? Ik dacht het niet !!!! Als de benen goed zijn moet je er van profiteren, en aan die rit heb ik een enorme sportieve voldoening overgehouden. Ik had niet gedacht dat ik dat nog zou kunnen op dat parcours na een prutjaar als 2010. En de tweede nuance: ik heb liever dat het me nu overkomt als in Frankrijks op-1-na-leukste cyclo: La Morzine. Da's er eentje die ik toch nog liever doe dan 3 Ballons.

Want ik ga me nu via wat herstel, Tilff-B-Tilff, en wat kortere trainingen goed voorbereiden om daar te schitteren. Dat zou wel moeten lukken normaal gezien. Er zijn immers een paar zekerheden als ik zulke benen als nu heb, weet ik uit ervaring. Ten eerste: na een week is het ergste meestal wel geleden. En ten tweede: na die eerste week volgt altijd een supercompensatie. Die bewaar ik dus voor Morzine!!