Vandaag heb ik weer eens kunnen ervaren waarom ik hier zo graag train en verblijf. Een mooie rit langs de bijzonder fraaie kustweg aan de westkant van het eiland (voor de kenners: van Banyalbufar naar Andratx). Een glooiende weg van zo'n 35 km, met een aantal beklimmingen tot zo'n 3 km lengte. Maar vooral: een majestueus uitzicht op de zee (rotsen, zandbanken, zee, vergezichten; dit alles te bezichtigen van hoog tot laag gezien het parcours). Zeker omdat het vandaag redelijk helder was, was het genieten.
Ook de benen werkten goed mee: een dagje rust heeft me duidelijk goed gedaan. Voor het eerst dit jaar had ik het gevoel dat de goede klimbenen er aankomen.
En ook: profrenners spotten. Altijd leuk. Vandaag Jurgen van den Broeck gezien (de bovenbuurman van Sven Nijs hier ergens naar het schijnt), hij aan het klimmen terwijl wij een afdaling deden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten