Op dinsdag de 2e lange rit afgewerkt hier op Mallorca. Andermaal onder een prachtig blauwe lucht en bij zeer aangename temperaturen. Vandaag stond er een heuvelachtige rit op het programma (1200 hm, een stuk of 4 'Ardennenklimmetjes')
Vandaag was ook de eerste keer om mezelf eens te testen. Immers, tijdens m'n bronchitis van de laatste twee weken moest ik telkens vast stellen dat ik m'n hartslag met geen mogelijkheid zelfs maar in de buurt van D3 kon krijgen, laat staan houden, als het even ergens bergop ging. In Limburg, op Tivoli, tijdens een tijdrittestje, tijdens... ; nou ja, het was één continue frustratie. Op het moment zelf denkt de emotionele ik telkens van 'gaat dat nog ooit goedkomen?', daar waar de rationele ik daar tegen over zet 'zie nou eerst maar eens dat je die bronchitis kwijtraakt'. Maar frustrerend is het wel, voor iemand als ik die eigenlijk nooit wat mankeert.
In overleg met de trainer een programma opgezet voor deze week, met als belangrijkste insteek om in elk geval rustig aan te beginnen. Op zondag dus rustig aan een soloritje, op maandag 120 km rustig met de groep, en vooral: bergop rustig aan. Dat betekende in de praktijk me overal bewust moeten laten lossen. Niets voor mij eigenlijk, want ik rijd toch altijd graag hard omhoog, en vind het toch leuk om anderen pijn te laten lijden in m'n wiel. Maar goed, ik heb het verstand laten werken, en me ingehouden. Op dinsdag mocht ik 1 keer testen, tijdens de rit van zo'n 130 km. Klim van 6 km aan 7%, en warempel: ik was zowaar weer 'opgestaan uit de doden', om het even plastisch uit te drukken. Heel de klim, zo'n 25 minuten, mooi net onder het omslagpunt omhoog kunnen rijden. We zijn dus weer vertrokken richting een hoger conditieniveau!
Het hoesten is inmiddels nagenoeg voorbij (enkel nog net na het fietsen...). Vandaag een dagje rust, morgen en vrijdag voluit, en dan zaterdag nog wat duur, en dan zit het er weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten